Lieve medereizigers,

Vandaag begon de dag gelukkig al weer wat lekkerder voor mij. We zaten aan het ontbijt toen de deurbel ging.... Het was de hostess met schone handdoeken. Ze vroeg mij waarom ik servokroatisch was gaan spreken. Schijnbaar heeft ze er afgelopen week over nagedacht, want op mijn servokroatische spraak, kreeg ik altijd Engels terug. We raakten aan de praat en Inge kwam er ook bij staan. Ze kenden ons als Jehovah's Getuigen, want die hadden eerder hier ook al eens geslapen voor één of andere vergadering. Ze stond open voor allerlei religies en probeerde daar meer over te weten. Daar ruiken we weer een gelegenheid aankomen en maakten van de gelegenheid gebruik om de goede nieuws brochure en een traktaat aan te bieden. Die wilde ze graag hebben. Wat een heerlijk begin van de dag. Ik voel me al weer meer in staat iets te gaan doen en we besluiten om de berg af te lopen naar de Avaz toren.

Dit is de hoogste wolkenkrabber in Sarajevo en heeft op de 36e verdieping een uitkijkpunt buiten. Dan zit er nog een reclame zuil en antenne boven. Het hoogste punt zit op 172 meter hoog. De toren heeft een futuristische uitstraling en is 10 jaar oud. Als je de toren binnenloopt, kan je gelukkig met de lift naar de 35e verdieping. Dit gaat echt snel en je oren klappen ervan. Op de 35e verdieping zit een koffiebar waar je ook broodjes kan eten. Aangezien de meesten roken, is het een stinkhol binnen. Gouw omgerekend een euro in het poortje gooien om naar de 36e via de trap te lopen! Lekker buiten boven de smog van de stad. Een heerlijk uitzicht over de stad. We hebben een goed uitzicht op het centraal station van de hoofdstad. 6 sporen breed en nauwelijks treinen die rijden. Er lopen meer mensen over het spoor hun route af te snijden, dan dat er mensen op het perron staan. Niet te geloven wat er daar allemaal gebeurt. Nog zo iets: de toren is van glas aan de buitenkant. We hebben al de hele week in de middag vol verbazing staan kijken hoe dat glas gereinigd wordt, net als vandaag. Van bovenaf worden er kabels of touwen naar beneden gegooid en gaat 1 man abseilend naar beneden aan dat touw met een soort luiwagen en waterslang. Ongelooflijk, echt 1 persoon, niet een bakje. De man heeft wel een helm op. Schijnbaar is dat verplicht. Tegen vliegende vogels? Schijtende beesten? Of een mogelijk afbreken van het touw, als je het geluk hebt, dat je op 6 meter hoog bent? Ik weet het niet. Kijk de foto's maar na.

Inmiddels is het tussen de middag en ook ik krijg trek. Joepie, daar gaan we gebruik van maken. Mijn ouders weten inmiddels een heerlijk tentje te vinden en dat is net op tijd, want ik voel me zo slap als een vaatdoek in die hitte. Ik neem een ciabatta met zalm, och wat is die lekker zeg! Mocht er nog water in mijn dikke darm zitten, dan voelt die zalm zich als een vis in het water. Hier knap ik echt van op en begin weer wat praatjes te krijgen. We doen nog wat boodschappen, verbazen ons over dingen die in ons kikkerlandje nooit zouden worden toegelaten en ik sluit af met de overdracht van onze velddienst resultaten. Morgen gaan we de gebieden met afwezigen, nabezoeken en studies afgeven. Donderdag ochtend beginnen we dan langzaam aan de thuisreis met enkele toeristische hoogtepunten op ons weg als vooruitzicht. Eindbestemming wordt in ieder geval Baarn, Nizozemska op zondagmiddag. Geniet van de foto's. Liefs van deze familie.