Lieve medereizigers,

Het is nog niet lekker met me en kan daarom niet mee in de velddienst. We zijn nog wel naar de actie gereden om onze resultaten van afgelopen week door te geven en ons netjes af te melden. De broeders zijn superlief en vroegen direct of ze k konden helpen om aan medicatie of iets dergelijks te komen, maar dat is niet nodig. De leiding vond dat ik morgen ook niet moest komen. Nou lekker dan! Daar gaat mijn voer voor het schrijven van deze bloggen. Maar goed, soms is het goed om naar wijze raad te luisteren. Dan lopen we terug naar de auto, balen van de situatie. Dan merk je toch dat je onbewust veel dingen overneemt en leert. We hadden de auto geparkeerd bij een hippe nachtclub waar veel vertier is. Buiten zit er in zo'n klein hokje een portier die moet letten op de orde, etc. Uit de auto haalde ik direct de goed nieuws brochure te voorschijn. We hadden de man al een paar keer vriendelijk gedag geze GGD en nu was het tijd voor wat informeel getuigenis. Een hele vriendelijke man die de brochure graag wilde hebben. Hebben we vandaag toch nog iets gedaan. Thuis aangekomen blijft er niets anders over dan je rust nemen en alle indrukken verwerken. Ik merkte vannacht dat ik de halve nacht bezig ben geweest in mijn slaap met vertalen. Niet normaal meer! Dit doet me denken aan 20 jaar geleden, toen ik nog maar 6 weken in het servokroatische veld zat. Ik kon nog maar 6 woorden, maar droomde hele verhalen in het servokroatisch! Gelukkig zijn we niet de enigen. Alle Nederlanders zijn bekaf, kunnen niet dag in, dag uit in de dienst, of zijn een keer ziek geworden. Alle Nederlanders spreken verder volledig servokroatisch, behalve wij. We hoeven ons dus echt niet schuldig te voelen. Toch merk je dat je dit stiekem soms wel doet en je jezelf even weer op de plaats moet zetten. Het is echt ongelooflijk wat hier momenteel aan het gebeuren is. Vandaag kwamen de nieuwste resultaten binnen na 5 weken speciale actie. Ik zet een screenshot bij de foto's neer. Het komt er op neer dat gemiddeld elke verkondiger, 4 bijbelstudies erbij gaat krijgen om te behartigen! Vaak kilometers ver weg van huis. Ik heb een plaatselijke ouderling en kringopziener gevraagd wat het plan is, na de speciale predikingsactie. Het komt er hier op neer...: er is geen plan! Dit succes heeft niemand zien aankomen. Op dit moment neemt in Bosnië 1 persoon op de 18 deuren die we thuis treffen, een bijbelstudie. Probeer je dit eens voor te stellen in Nederland. Je gaat een ochtend de dienst in en samen met je velddienst partner tref je 18 personen thuis: 1 bijbelstudie opgericht en dat elke kee rf dat je gaat. Je zou bijna niet meer van huis tot huis durven. Ik heb 2 gebiedjes gekregen, maar weet nou al dat ze nooit af gaan komen. Tegelijk weet ik ook dat in dat gebied al 8 jaar niet gepredikt is. Gezien het succes in Bosnië zal de komende 8 jaar ook in die gebieden niet gepredikt KUNNEN worden. Met welk gevoel gaan we over een paar dagen richting huis? Het is dubbel, net als alles in Bosnië dubbel is. We moeten het aan Jehovah overlaten. We zijn slechts werktuigen in zijn handen en we kunnen ons alleen maar bereidqqwqillig opstellen. Gezien het feit hoe we ons voelen, hebben we dit zeker gedaan en waarschijnlijk te veel. Jehovah gaat ook hier een oplossing voor zoeken, daar ben ik van overtuigd. We gaan kijken wat morgen gaat brengen. Lieve groet uit het Bosnische Sarajevo!