Lieve medereizigers,

Wat een bijzondere dag hebben we vandaag beleefd! Er zijn 2 lokale zusters aan ons toegewezen en zij vroegen waar het gebied was. Ik noemde de straten en wees het aan op de plattegrond. Oh, daar hebben we al 8 jaar niet meer gepredikt in dat gebied. Wel, we hebben nog een aantal mensen na te bezoeken. Allereerst hebben we iemand gebeld of het uit zou komen. Hij was aan het werk, maar na 4 uur had hij tijd. Vervolgens zijn we naar het gebied gereden. Ik begon bij de man die ik in de werkplaats sprak, maar gestoord werd door een vrachtwagen chauffeur. Zijn vrouw deed open en de man kwam er bijstaan, maar ging al snel weer aan het werk. Hij had geen interesse. Zijn vrouw echter wel! Ze gaf aan dat haar man alcoholist was en dat zij graag meer wilde weten. We zijn meteen begonnen met een paar alinea's uit de goed nieuws brochure. Ze wilde heel veel meer weten en we hebben haar uitgenodigd voor de vergadering komende zondag. Ze heeft geen vervoer en moet dan opgehaald worden. Misschien gaat haar kleindochter ook mee. Ze gaf haar telefoon nummer. Leuk begin! Het huis er naast was de vorige keer niet thuis. Vandaag wel. Ze wilde niets lezen, maar een gesprek wilde ze wel een andere keer. Ze gaf haar o6 nummer om later een afspraak te kunnen maken. Daarna weer een afwezige en ook zij was nu thuis. Ik krijg de gelegenheid om een filmpje te laten zien. Daarna wil de vrouw toch niet verder. We gaan aan de andere kant terug van de weg. Hier is weer een nabezoek. Moeder doet open en vertelt dat ze gelovige moslims zijn. Ze willen heel graag verder praten n over de zaken die in de brochure staan. Ze vraagt naar mijn 06 nummer, dan zou haar zoon mij terugbellen. Met die paar adressen zijn we de hele ochtend bezig geweest! De tijd vliegt, het is al na 12 uur en de zusters moeten gaan werken voor hun wereldse baan. We maken de administratie in orde en besluiten naar huis te gaan om ons hoofd 2 uur rust te geven en ons lijf de broodnodige maaltijd te geven.

Om 3 uur in de middag zijn we weer in het gebied. Er zijn nog 3 nabezoeken die we willen gaan doen, waaronder onze afspraak van 4 uur. Als 1e gaan we naar een vrouw die we op de 2e dag hebben aangetroffen. Inge en ik zijn nu op elkaar aangewezen, aangezien er niemand anders met ons meeging. Het is de vrouw die mijn inspanningen zo had bewonderd. Ze was thuis en vond het heel leuk om ook Inge te ontmoeten. Ze begreep ons verhaal, ook al waren de zinnen niet helemaal volleerd, zou ik maar zeggen. Ze gaf aan deze week de hele brochure uitgelezen te hebben en alles te geloven wat er stond! Verder was ze op onze site gaan kijken wat er nog meer was. We konden over Gods voornemen praten en een gedeelte uit de brochure besproken. We hebben haar ook uitgenodigd om te komen naar de vergadering op zondag. Nu is het de hoogste tijd om verder te gaan.

Op de weg komen we 2 oude mannetjes tegen die ons Nederlands horen praten. Ze zijn nieuwsgierig en vragen hoe het met ons gaat en wat we doen. We maken nuttig gebruik van onze tijd en vertellen wie we zijn en wat ons doel is. Het gesprek gaat alle kanten op. Nederlanders, dus Johan Cruyff komt aan bod. De oorlogswond op de buik van 1 moet gezien worden en we praten over ons doel. Ik vraag om een andere afspraak te maken, maar hebben geen tijd nu en willen geen adres of telefoon nummer uitwisselen. Ze willen wel een brochure lezen en die krijgt elk van hen natuurlijk.

Inmiddels is het al half 5 en gaan we naar het laatste adres die we vanochtend hebben gebeld. We worden hartelijk ontvangen door de vader en zijn 3 zoons van 9 en 7 jaar en de laatste van 10 maanden. Moeders is haar haar aan het wassen en komt er aan. Op de tafel staat een bakplaat met een zelfgemaakte pizza. Ik heb nog nooit zo'n lekkere pizza gegeten! Nadat moeder er bij komt zitten, gaan we verder met de studie waarmee we eerder die week zijn begonnen. Ook hier heeft het gezin deze week de hele brochure doorgenomen en willen ze graag verder studeren. We hebben hun ook direct uitgenodigd voor de vergadering zondag. We rukken ons los om door de drukke spits naar de andere kant van de stad te komen. Het is al kwart over 5 geweest en zonder file is het 20 minuten rijden. Net even voor 6 zijn we thuis. Om kwart over 6 moeten we al weer naar de zaal voor het feest.

Wat hebben we vandaag bereikt met ons vieren? We hebben 3 afwezigen thuis getroffen. Er zijn 6 brochures verspreid en 1 filmpje getoond. We hebben 8 nabezoeken gebracht en 3 keer een telefoonnummer uitgewisseld. Vanmorgen hebben we een studie opgericht en in de middag hebben we er 2 geleid. Ongelooflijk hoe Jehovah ons gebruikt in zijn dienst, ondanks onze beperkingen in de taal. Dit hadden we nooit durven dromen. Elke keer als wij ons gebied in rijden, gebeuren er bijzondere dingen. Morge weer een nieuwe dag, maar in het volgende blog eerst het feest dat o.a. voor ons is georganiseerd.