Lieve medereizigers,

Volgens onze informatie moeten we om 8 uur op de actie zijn. Het is een klein kwartier rijden naar de zaal, maar de hostess waarschuwt ons voor de enorme drukte op maandag spits tijd. Daar komt nog bij dat we niet in de straat van de zaal kunnen parkeren, dus we besluiten om kwart over 7 weg te gaan. Om kwart over 6 gaat de wekker....voor niets. We horen om 6 uur al de oproepen vanuit de moskeeën voor het ochtendgebed. Ruim op tijd dus. Om 8 uur staan we voor de zaal en wie opent de deur? De fam. Korsten! Zij hebben ons les gegeven in de Amsterdamse groep, toen ik in de servokroatische groep kwam. Daarna zijn ze naar Kroatië gegaan om daar als kringopziener te gaan dienen. Ze hebben in die 20 jaar alle gemeenten in Kroatië en Bosnië gehad. Op dit moment verblijven zij in Dubrovnik, Kroatië en zij snapten ook niet waarom zij opeens de toewijzing kregen dit weekend in Sarajevo te zijn. Iemand had bepaald dat de acties in elke regio door een kringopziener moest worden geleid en zij werden aan onze regio toegewezen, iets waarvan we hoopten dat we ze nog zouden ontmoeten. Een heerlijk weerzien. Dan blijkt de actie om half 9 te beginnen en is het een ware Nederlandse reunie! Verschillende broeders en zusters van vroeger blijken we tegen te komen. Heerlijk thuiskomen na 25 uur reizen! Uiteindelijk gaan er 2 zusters met ons tweeën mee, de vrouwen van de broeders die door het bijkantoor van Kroatië zijn toegewezen om deze speciale aktie te regelen. Speciale pioniersters die heerlijk Kroatisch, Engels en Italiaans spreken. We krijgen nog een aantal tips mee. Broeders werken allemaal zonder stropdas in de velddienst. Er zijn verkiezingen in het land en we worden anders geassocieerd met de politici. Verder moeten we vermijden dat we met een speciale actie bezig zijn. Mocht iemand de politie bellen, of amok maken (en dat gebeurt nog weleens), dan moeten we zeggen dat we toerist zijn, vrienden opzoeken en in onze vrije tijd mensen willen bezoeken om over Gods woord te praten. Tenslotte MOETEN we op de paden blijven, ivm gevaar van landmijnen. Door de hoeveelheid tijd die verstreken is, krijgen we 2 gebiedjes mee in de buitenwijken van Sarajevo, een echte volksbuurt waar een auto met Nederlands kenteken aardig opvalt. Twee koppeltjes die ieder aan een kant van de straat gaan werken.

Laat ik mijn ervaring vertellen: we staan bij de eerste deur, lopen het trapje omhoog en bellen aan. Nog voordat we iets konden afspreken, klonk vanaf de overkant opeens een boze vrouw in het servokroatisch wat we aan het doen zijn! We moeten wegwezen en mensen met rust laten. Dit was niet het beeld wat we van onze ervaringen te horen hebben gekregen! Het lijkt soms zelfs op het Nederlandse veld. De zuster met wie ik samenwerkte, zei dat we gauw maar verder moesten en dat ik mijnvuurdoop had gekregen. De volgende deur vroeg ze wie er zou gaan beginnen. Laat mij maar beginnen, zei ik heel erg dapper. Mijn velddienstpartner zei ook dat ze het heel dapper vond. Toch voelde ik me verre van dapper! Het leek wel of het mijn eerste keer velddienst was... Ik had netjes de nieuwe inleiding uit de werkmap geleerd en begon met mijn aanbieding, met als onderwerp waarom God leiden toelaat. De man zei: wat een vraag! God bestaat niet, dus die vraag is niet van toepassing. Wat een schakel om dan weer de woorden te vinden. Ik wilde zó graag naar huis!! Die eerste deur werd niets. Gelukkig was het nu lekker de beurt aan de zuster met wie ik werkte! We werden bij de volgende deur meteen binnengelaten! Netjes de schoenen uit en naar de woonkamer. Er werd thee voor ons gezet en de zuster begon over Gods voornemen te spreken. We bespraken 2 alinea's uit de goed nieuws brochure en moogen terugkomen voor een vervolg. We kregen hun telefoonnummer en moeten bellen voordat we komen. De man moet thuis zijn, namelijk. In 2 gesprekken 2 totaal verschillende reacties! Terstond kreeg ik weer zin om naar de buren te gaan. Yes, dit wordt weer mijn deur! Een vrouw doet open en ik begin weer met mijn aanbieding. Ik bemerk dat ik weer mezelf vast aan het praten ben in het servokroatisch en dacht slim te zijn: Ik wil u graag een filmpje laten zien over dit thema, mag dat? De vrouw zei dat ze haar man ging vragen en die kwam aan de deur. Wat ik wilde? Ik ga het weer uitleggen en vraag of ik het filmpje mag laten zien. Het antwoord was kort en resoluut nee! Oei wat moet ik nu weer zeggen? Vervolgens doet de man zijn zonnebril af en ik staar naar een hoofd zonder ogen! Op de plek waar normaal 2 ogen zitten, zitten 2 holtes met huid bedekt en littekens. Je kon er 2 pingpong ballen inleggen. De man verteld dat tijdens de oorlog zijn ogen uitgestoken waren! Dit is een ervaring die je echt niet verwacht, laat staan dat je weet hoe je in een andere taal daarop moet reageren.... Dat is maar iets wat men daar met moslim mannen hebben gedaan. Hoe pakt deze man dit op? Moslims ervaren alles als de wil van God! De zuster vroeg of God dan zou willen dat dit bij hem gebeurd werd! Zijn reaktie was dat de meeste mannen gedood zijn en hij leefde nog! Hij bezag het als een zegen.

Het laat maar zien dat de velddienst heel intensief is en veel indrukken achterlaat. Veel emoties van het weerzien van bekenden, de energie om met een taal bezig te zijn die je niet beheerst en het horen en zien van oorlogsbeelden die je normaal veilig in je eigen huis op het journaal ziet. De oorlog is nog nooit zo dichtbij voelbaar geweest. Na 5 uur prediken ben je leeg! Wat hebben we bereikt met ons vieren vandaag?

We hebben 41 mensen thuis getroffen. Er zijn 16 verspreidingen gedaan. We hebben 5 filmpjes laten zien en mochten bij 5 personen een start maken om te studeren en zullen met het nabezoeken moeten zien of we gaan studeren met hen.

Het is een zware dag geweest en dan heb je de resterende tijd hard nodig om tot jezelf te komen. Even lekker eten op de Turkse bazaar en lekker de sfeer opnemen, zoals je die op de foto's van vandaag kan zien. Nog 8 heftige predikingsdagen te gaan. Vrijdag wordt er een ontmoetingsavond georganiseerd in de zaal met veel eten, dans en muziek. Benieuwd of de Bosnische kolo ook gedanst gaat worden...maar nu eerst een goede nachtrust en morgen weer een nieuw verhaal van......? De belevenissen in Sarajevo.