Lieve medereizigers,

Vandaag hebben we een drukke dag voor de boeg. Om 6 uur gaat de wekker, mogen we ons klaarmaken, pakken de auto in en nemen afscheid van onze hostess. We hebben dit helemaal in het servokroatisch gedaan en je merkte dat het kwartje echt gevallen was mbt de taal. Ook had ze de brochure al helemaal doorgelezen en hoopte ze dat iedereen zou gaan toepassen wat daarin stond, dan zou de wereld heel anders zijn. Zelf was ze echter druk met werk...
Na een hartelijk afscheid, zijn we de route naar Mostar gaan nemen. Weg uit die drukke, veeleisende, stinkstad, waar veel mensen trachten een leven op te bouwen en het een beetje leuk te gaan hebben. Met weemoed laten we de mensen achter die ons zo dierbaar zijn geworden door wat we allemaal met ze hebben meegemaakt. Aan de andere kant snakken we naar een mooi stukje natuur, rust en gezelligheid. Onze gebeden zijn wederom verhoord. De route die ik had uitgedacht, was mede op basis van wat anderen hebben gezegd over het reizen. Dit is niet de kortste route, maar echt de moeite waard. Je rijdt eerst een stukje snelweg over vanaf Sarajevo, daarna is het een soort autoweg, waar je rond de 50 à 60 mag rijden. Maar nogmaals, wat is het er prachtig. Ik hoop nog wat foto's te plaatsen, maar net als gisteren, lukt dit heel moeilijk via de WiFi op de kamer. Wat in het vat zit....., verzuurt niet. Bij Mostar aangekomen, verandert direct de natuur in een deel wat naar mijn smaak minder mooi is. We besluiten om eerst naar het dorpje Blagaj te rijden, een kwartier van Mostar. Hier staat een middeleeuws Turks gebedshuis. Nu is dit huis wel leuk om te zien, maar vele malen mooier is de natuur op de plaats waar dit gebedshuisje staat! Jehovah weet echt wat mooi is. Na dit uitstapje is het tussen de middag en besluiten we te gaan lunchen in Mostar. Daarna lopen we door het oude dorp en struinen de leuke dingen af. We hebben dus nu al mooie natuur gezien, hebben een gezellige tijd, en ademen weer rust uit. Na een vroeg diner is het tijd voor een rit die op papier 2,5 uur duurt naar Bilnice, een dorpje voorbij Split aan de Adriatische zee. We rijden de grens met Bosnië over, als het al donker geworden is. We hebben een verkeerde afslag genomen, maar dat hinderde niet, we snijden zelfs een stukje af??, of niet? Nee, in Nederland denken we in het verkeer altijd 2 dimensionaal. Die hele hoge bergpas die we in het donker nu moeten oversteken, kost een uurtje extra....
De grenspost bij Bosnië gaf geen probleem. Even Bosnisch gedag zeggen...en we konden verder. De Kroatische kant heeft 2 hokjes achter elkaar. Ik zie alleen in het laatste hokje iemand zitten en geef dus wat gas bij. Ik rij de man haast voorbij, zie zijn verschrikte en verontwaardigde ogen en denk direct: oei, dit gaat niet goed. Ik rem en bied mijn excuses aan in mijn beste kroatisch. Hij bekijkt de documenten en begint geloof ik, een discussie te voeren met zijn collega of een id kaart wel of niet een geldig document is. Oh nee, dat wil ik er nu ook niet nog een keer erbij hebben. We lopen al een uur achter op schema! Rij maar door. Dat deed ik maar, voordat hij zich zou gaan bedenken. Het 2e poortje...voor de zekerheid stop ik hier ook maar....of ik iets aan te geven heb? Nee hoor. Doorrijden dan. Hiermee zijn we in ieder geval in Kroatië. Een kwartier later zie ik een rood lampje bij de weg zwaaien...politie en aan de kant. Zou de douanebeambten zich hebben bedacht? Ik doe mijn raampje open en was net op tijd om het verbaasde gezicht van de agent te zien toen hij naar mijn kenteken staarde. Ik geef een hartelijke begroeting in zijn eigen taal. Wat moet hij daar nu weer mee? Hij kijkt wel 3 keer naar binnen en ziet in het donker alleen 4 hagelwitte gebitten van het glimlachen van ons. Rij maar door, zei hij kortaf. We vervolgen ons weg en komen om kwart over 9 in de avond aan. We hebben nu een mooi appartement waar we de nacht kunnen doorbrengen en morgen rijden we vroeg naar Plitvice. Daar gaan we genieten van een prachtige natuur en kunnen we Jehovah danken voor zijn prachtige schepping. Welterusten voor nu en tot de volgende belevenissen.